Źródło: Wł. Wężyk „Kronika rodzinna“
Opracowanie: Andrzej Hordejuk
gnacy Wężyk (31 VII 1783 -
brał udział w odbiciu Zamościa z rąk austriaków w 1809r. W bitwie pod Berezyną w
1812r. został ciężko ranny, wskutek czego został odznaczony krzyżem Legii Honorowej
oraz krzyżem oficerskim Virtuti Militari. Był oficerem w korpusie gen. Romarino.
Po 9 latach służby wojskowej w różnych krajach wrócił w rodzinne strony, zamieszkał
w Nosowie u brata swego Aleksego gdzie oczekiwał zakończenia dzierżawy folwarku Wólka
Nosowska, przez ojca wydzier-
w posagu wniosła mu Toporów, gdzie po ślubie zamieszkali. Z małżeństwa urodziło się
trzech synów: Władysław (1816-
w Toporowie do ósmego roku życia. Wg kroniki rodzinnej mniej więcej od momentu separacji Ignacy rozpoczął intensywną rozbudowę folwarku w Wólce Nosowskiej znacznie powiększając swój majątek. Objął on nawet w 1825r. na kilka lat w dzierżawę całe starostwo łosickie. W 1823r. majątek Wólka Nosowska na kilka dni był przystankiem oddziałów Wojska Polskiego zmierzających wówczas do Brześcia na tzw. Rewię. Dom Ignacego odwiedzili wówczas liczni jego znajomi oficerowie z czasów gdy sam służył w wojsku m.in Generałowie: Żymirski, Blumer, Kurnatowski, Krasiński Izydor, Krasiński Wincenty. Ignacy Wężyk pełniąc zaszczytną funkcję Posła dwukrotnie (1820, 1825) opuszczał majątek na parę miesięcy udając się do Warszawy na Sejm Królestwa Polskiego. Ok 1840 roku mając pokaźną fortunę wybudował piękny pałac. Ignacy Wężyk zmarł
w wieku 92 lat, pochowany został na cmentarzu w Górkach.